Deze vraag, in verschillende varianten, krijg ik zeer regelmatig.
Met zelf een paard, wat op 3-jarige leeftijd al niet door de keuring kwam en op 11 jarige leeftijd werd afgeschreven door een aantal hoog aangeschreven dierenartsen, die nu inmiddels 26 jaar oud is en nog dagelijks wordt gereden is mijn antwoord hierop: “Nee, jouw paard is niet per definitie afgeschreven (voor de sport) en het kan zeker dat er nog mogelijkheden zijn.
Het is alleen voor mij erg moeilijk beoordelen over de mail of door de telefoon. Ook op basis van enkel röntgen kan ik hierover niet oordelen. Neem mijn eigen ouwetje, wanneer je hiervan de röntgen bekijkt van zijn voorbenen is het godsonmogelijk dat dit paard nog functioneert en toch is het zo. Een röntgen foto kan een hele hoop duidelijk maken maar is voor mij niet doorslaggevend.
Vrienden van mij vragen mij ook altijd waarom ik mijn jonge paarden niet op de foto laat zetten. “Waarom?” vraag ik dan. Ik kan er toch geen afstand van doen, dus voor de verkoop hoeft het niet om te weten of ik er tijd en energie in ga steken. Ik ga er hoe dan ook alle tijd, energie en liefde in steken!
Dan zou ik dus weten dat er ergens een bemerking op zit en ga ik er dan direct anders mee om? Ik geloof het niet, het sleutelwoord blijft toch balans, het paard zo goed mogelijk op eigen benen, over de rug, met het gewicht over diezelfde eigen benen laten lopen. Dus hier verandert niets aan…
Balans, balans, balans, bemerking of geen bemerking.
Daarnaast ben ik geen dierenarts, laat ik dat voorop stellen, maar inmiddels wel ervaringsdeskundige, als ik het zo mag omschrijven. Wat mij opvalt is dat de gemiddelde röntgen foto door 5 verschillende dierenartsen 6 keer verschillend wordt beoordeeld, dus hoe moeten we dit dan interpreteren?
Ik heb wervels die iets dichter tegen elkaar zaten bestempeld zien worden als kissing spines, zonder een enkele reactie of klinische bemerking en zo bij voorbaat afgeschreven. Wat een onzin!
Natuurlijk brengen bepaalde bevindingen een verhoogd risico met zich mee, maar alsnog blijf ik erbij dat wanneer je een paard goed traint en in balans hebt, je dit verhaal altijd al tackelt.
Zoals al eerder beschreven had mijn ouwetje vroeger chronisch hoefkatrolontsteking, het hoefbeen zit vol cystes. Nu is hij een echt vuurtype en vreselijk kleinzerig, wat maakte dat hij bij het minste en geringste dan ook al goed kreupel stond. Want ook hierin zit een erg groot verschil, houttypes bijvoorbeeld zijn keihard voor zichzelf en laten hun pijn pas zien als het veel te laat is. Twee paarden met eenzelfde probleem kunnen dit dan ook heel anders laten blijken en omgaan met de pijn. Ook weer iets waardoor het lastig is om op afstand een oordeel te vellen.
Om deze redenen wil ik het paard altijd zien, zodat ik kan zien en voelen met wat voor type ik te maken heb. Om te kunnen zien hoe hij beweegt en of ik hetzelfde zie als de eigenaar mij al verteld heeft. Omdat het een eigen paard betreft waarvan nog lang geen afscheid genomen wil worden, is het verhaal omtrent het paard vaak iets gekleurd, wat volkomen logisch is natuurlijk.
Deze consulten doe ik samen met Chantal Rijkhoff, dierenarts en o.a. chiropractor en acupuncturist. Chantal bekijkt het paard fysiek en eventuele röntgen foto’s. Samen nemen wij een beslissing of het een haalbaar verhaal is en wat er voor nodig zou zijn om het paard, met ruiter weer op de rit te krijgen en of hier beperkingen aan zijn verbonden naar onze verwachtingen.
Mijn ouwetje bijvoorbeeld, wilde een aantal jaren geleden zelf in eens niet meer springen, terwijl hij dat hiervoor heel graag deed. Voor mij was dat een teken dat het hem zeer ging doen en dus hoefde hij dat van mij ook niet meer.
Als wij geen mogelijkheden meer zien, zijn we hier heel duidelijk in. Ook als het verwachtingspatroon niet lijkt te kloppen met de haalbaarheid. Maar waar een wil is, is vaak een weg. De vraag is alleen hoe veel tijd, energie en geld iemand bereid is hieraan te spenderen.
Vaak vraagt het toch om een andere aanpak dan dat er op dat moment gebeurt. Dus kun je jezelf daaraan geven? Ook ik ben die 15 jaar geleden mezelf gaan ontwikkelen op een ander vlak dan ik gewend was, om zo de beste trainer voor mijn paard te kunnen zijn. Om hem zo in balans te krijgen dat hij zijn zwakke plekken kon compenseren, waardoor hij nu nog steeds met 26 jaar een ‘happy athlete’ (wel een behoorlijk beetje stijver en rustiger inmiddels) is!
Ik ben van mening dat wanneer je een paard in balans krijgt, je heel veel problematieken kunt overstijgen en voorkomen. En dan bedoel ik naast balans in beweging ook de balans in het lichaam zelf. Wij zijn Westers opgegroeid met de Westerse geneeskunst, maar wanneer je verder kijkt zijn er nog eens 2 andere, evengrote, stromingen en 1 hiervan is de Tibetaanse. Hier wordt gewerkt vanuit energetisch perspectief, waarbij wordt uitgegaan van de 5 verschillende elementen en het in balans zijn van de orgaan energien. Er wordt gewerkt met onder andere accupunctuur, juiste voeding en supplementen. Ik heb er geweldige resultaten mee behaald zien worden!
Daarnaast is er nog een heel belangrijk aspect voor wat betreft balans en dat is balans in het hoofd en hart! Een paard hoort paard te kunnen zijn. Een paard hoort buiten te kunnen lopen en sociaal in contact te kunnen zijn, voor meerdere uren per dag. En hierin doe ik geen enkele concessie. Vaak heeft zich mentaal al het een en ander opgestapeld, wat niet meer 1-2-3 te herstellen is, maar het is nooit te laat om te beginnen!
Een ‘probleempaard’ dat bij ons binnenkomt, verbetert vaak al enorm in gedrag omdat ze bij ons buiten komen, wat helaas op menig stal nog steeds niet voldoende gebeurt.
Dus heb jij een paard met een bemerking? Of een paard dat probleemgedrag vertoont? Geef de moed nog niet op!
- Begin bij balans in hoofd en hart! Zet het paard buiten, geef hem of haar tijd en rust om te herstellen, ook hier zijn al wonderen uit ontstaan. Geef hen een maatje voor sociaal contact.
- Krijg het lichaam in balans, kijk verder dan je neus lang is. Sommige dierenartsen kijken bij een kreupelheid nog steeds niet verder dan de voet of het been bijvoorbeeld.
- Train jouw paard in balans. Wees kritisch naar jezelf en jouw instructeur. Want geloof me, je hebt echt geen pech als je nu je 3e paard hebt versleten binnen te korte tijd…
De volgorde kan verschillen, zoals bij mijn paard Wendel, een echt houttype. Toen hij voor de derde keer geblesseerd was, had hij het helemaal opgegeven, hij zag het niet meer zitten. Ik ben hem toen, ondanks dat hij niet helemaal regelmatig was toch weer voorzichtig gaan werken. En met succes! Hij loopt inmiddels tenslotte Grand Prix!
Wat natuurlijk wel cruciaal is, is deskundige begeleiding, met goede trainingsschema’s. Wil jij meer weten hoe dit op te pakken? Kom dan naar onze Voedings- & Trainingsschemadag op 2 september door het inschrijfformulier in te vullen!
En zit je echt met je handen in het haar? Maak dan een afspraak met ons voor een consult, dan helpen wij jullie (indien mogelijk) heel graag weer op weg!
