Nog 1 laatste wedstrijd stond er op de planning voor onze geplande zomerstop. Dit keer met beide paarden, Equinova’s Wendel en Diva op stap naar Dordrecht. Ik wist al wel toen ik inschreef dat dit niet ideaal zou zijn, aangezien zij nog al aan elkaar gehecht zijn.
Ze staan immers samen op de wei, staan tegenover elkaar in een veel te grote stal, lopen samen in de molen en zijn samen mijn lievelingetjes, oftewel zij krijgen veruit de meeste aandacht samen.
Maar goed, toch ervoor gekozen om ze beiden in te schrijven. Wendel in de Grand Prix, Diva in het ZZzwaar. Het bleek een hele warme dag te worden, lees 33′! Met Diva mocht ik op het warmste van de dag, om 15.00u en met Wendel om 18.30u. Dat kwam mooi uit, dan kon ik tussendoor heen en weer rijden, want met dat weer de paarden zo lang op de trailer laten staan vond ik geen goed idee.
Om een heel lang verhaal kort te maken, waren de tijden net iets veranderd waardoor ik het niet aandurfde om op en neer te rijden omdat ik bang was dat ik het niet zou halen. Ik had niemand anders die dag die de paarden om kon komen ruilen, dus op het laatste moment toch besloten ze beiden tegelijk mee te nemen. Ik had bedacht dat we daar wel wat aan de hand zouden gaan grazen.
Als eerste was dus Diva aan de beurt. Diva doet haar naam graag eer aan en dient altijd wel iets gemotiveerd te worden. Ze laat zich wel motiveren, maar is niet degene die vooraan staat te trappelen om fijn hard aan het werk te gaan. Op de wei, maar ook op stal, vermaakt zij zich echter prima, zeker met wat te eten in de buurt!
Het was echt heel erg warm en dit is niet haar sterkste punt, dus ik koos er voor niet te lang los te rijden. Met uitladen van Diva breekt Wendel al direct de hele trailer af, alles gaat alle kanten op en een kabaal! Alles direct dicht en op de handrem en Diva met haar hoofd bij het deurtje opzadelen. Ik had voor de zekerheid al een longeerlijn meegenomen, want de vorige keer was dit geen overbodige luxe gebleken.
Sta je dan voor gek? Als je een paard dat 9 jaar oud is, met een stang en trens in loopt, welke je in de subtop start eerst longeert voor je opstapt? Ik vind van niet, maar ik ben benieuwd naar jouw mening! Laat deze achter onder dit bericht!
Deze keer gedroeg ze zich aan de lijn al veel beter dan de vorige keer, wat maakte dat ik er redelijk snel opklom (op klimmen ja, wat een flatgebouw). We hebben veel gestapt, maar in het stappen wel heel veel gedaan. Halt houden-wegstappen- vlug maken- opzij zetten- alle zijgangen- achterwaarts. Alles om haar vlug en goed aan de hulpen te zetten, zonder haar kostbare energie te verspillen. Een paar keer aandraven, een paar korte stukjes galop, wat arbeidspirouettes en klaar ervoor!
Diva had wel spanning, ze hinnikte wat naar haar vriend, drukte zich soms wat op en maakte er een potje van in de pirouettes. Verder vond ik het redelijke proeven zonder al te gekke dingen. Wat ik lastig aan haar vind in het rijden, is dat ze mega de ‘berg-op-gebouwd’ is, maar toch altijd nog steun zoekt in mijn hand en op het voorbeen. De algehele gedragenheid is dan ook zeker nog steeds voor verbetering vatbaar en daar werken we hard aan in de training. Eigenlijk was dit voor het krijgen van haar veulen wel anders.
Haar veulen Jahzara (alias Saartje) is vorige week 3 jaar geworden, dus je zou denken dat ze inmiddels wel weer op krachten zou moeten zijn, maar toch voelt het anders. Voor de dracht draaide ze op 5 jarige leeftijd al zo een werkpirouette, nu heeft ze hier nog steeds moeite mee. Chantal Rijkhoff checkt haar iedere maand en kan achter eigenlijk niets vinden waaruit op te maken valt dat ze zich niet zou kunnen dragen, dus dat is positief. En als ik naar mijzelf kijk, na 2 drachten 🙂 heb ik ook tijd nodig om weer net zo fit en krachtig te worden als hiervoor.
Ik bedoel maar aan te geven wat het met zo’n lijf doet of kan doen, wat je er voor moet doen en hoe veel tijd je er voor uit moet trekken om weer op niveau te komen. Dit heeft mij ook doen beslissen, mede als de pech die we hadden met Saartje in het begin, om Diva niet meer te laten dekken. Hiervoor is zij voor mij voor de sport te waardevol. Wel wil ik nog heel graag meer veulens van haar, want ze komt uit zo een mooie stam en is zelf ook Elite en Sport. Dus dat wordt spoelen en dus eerst nog even sparen, aangezien ik nergens afstand van kan doen en alles blijft bij mij…
Na het afzadelen zaten we in de schaduw uit te puffen op het terras en werd ik gefeliciteerd met het behalen van mijn twee 2e plaatsen, nou ja zeg! Die had ik toch even niet zien aankomen:-) De scores waren ook niet echt precies spectaculair en kwamen wel overeen met mijn gevoel, maar blijkbaar was de rest ook niet op zijn best die dag. Wij waren er in ieder geval blij mee, de teller staat op 9!
Toen was het de beurt aan Wendel, hetzelfde geschiedde maar dan omgekeerd met opzadelen. Voor Wendel heb ik dan toch wel even nodig om los te rijden. Hij is nooit moe, heeft het nooit te warm en staat altijd te trappelen van ongeduld. Maar poeh, wat een heethoofd, alleen maar brullen naar Diva, die dan natuurlijk weer lekker terugbrult, waarop hij weer begint te gillen en ga zo maar door. Knetterheet en eigenlijk niet te rijden, maar ja.. Wat doe je dan? Ik besloot om er echt aan te rijden en wanneer ik dat deed kreeg ik hem redelijk onder controle, maar zodra ik de druk iets af liet vloeien of ging stappen was ik hem weer helemaal kwijt.
Eenmaal in de proef ging het in de eerste piaffe al helemaal mis, hij stierde achteruit, gooide de hekjes om en ik was even kwijt wat er op dat moment mee moest gebeuren. Ik mocht doorrijden, maar zo heet en zo strak wordt hij dan dat ik hem niet meer fijn over de rug kan houden. In de tweeers begon hij gelijk met eners en ik kreeg het domweg niet opgelost. Ik wilde afgroeten, maar had mijn handen even aan het stuur nodig zeg maar en ik werd uitgebeld. Potverdorie!!! (laten we het daar maar op houden…)
De jury was zo vriendelijk nog even te komen praten. Hij gaf aan het een geweldig kwaliteitsvol paard te vinden, maar dat ik niet moest proberen om spectaculair te rijden, maar meer over de rug. Ik probeer niet anders, er is niets spectaculairs van mij aan op zo’n moment, ik probeer hem alleen maar te laten ontspannen en onder me te houden. Het luistert zo nauw bij hem en ik ben dan gewoon nog niet handig genoeg.
Maar dat geeft niet, die tijd komt nog, onze tijd komt nog!
Voor nu train ik mijn paarden nog lekker door tot en met de trainingsweken en bouw ik ze verder af, tot ze even van wat rust mogen genieten om na de zomervakantie weer terug te komen, sterker – beter – meer gedragen – meer over de rug – meer ontspannen dan ooit.
Geef jouw paard (een week) vakantie deze zomer, de kanjers verdienen het!
Nicky